DEHB klinik olarak çok iyi tanımlanmış biyolojik kökenli psikiyatrik bir bozukluktur.  Genel kanı; DEHB’nin daha çok çocuklarda görülen bir hastalık olduğu, yerinde duramayan-dersine odaklanamayan çocuğun yaşadığı bir tablo olduğu yönünde…

Bazen çift terapisi amacıyla görüştüğüm bir çiftte partnerlerden birinde, bazen işiyle ilgili sorunlar yaşadığı için başvuran bir hastanın birincil tanısı olarak çok fazla karşılaşıyorum…

Yetişkin yaşa kadar tanı almamış, yıllardır yaşamını bu tanıyla sürdüren-sürdürmeye çalışan desek daha doğru olur- sadece benim tanı koyduğum azımsanmayacak sayıda ‘Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu’ hastam oldu.

Hastalarımdan biri, eşlik eden obsesif kişilik özellikleri sebebiyle ‘mükemmel yapamazsam’ diye düşünerek çok fazla ‘ertelemecilik’ sorunu yaşadığından bahsetti ve ekledi: 

Oğuz Atay’ın ‘Tutunamayanlar’ kitabında dediği gibiyim :  “Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.” 

Bu nedenle, hayat kalitesini bu kadar olumsuz etkileyen bir hastalığa dair aşağıdaki belirtilerden biri sizde veya çevrenizdeki bir insanda varsa : 

* Normal hayatında dahi detaylara dikkat etmekte zorlanır ve hata yapar.

* Bir şeye odaklandığında dikkatini o odağa vermekte zorluk ve sıkıntı yaşar.

* Bir konudan bahsedildiğinde o konuyu dinlemiyor ve ilgilenemiyor görünür.

* İş yerinde verilen bir görevi sürdürmekte ve o görevi izlemede güçlük çeker çoğunlukla başarısızlığa uğrar.

* Özel hayatında ve iş hayatında organizasyon yapmakta zorlanır.

* Özel hayatında ve iş hayatında odaklanması ve yoğun düşünmesi gereken işlerden sürekli kaçma halindedir.

* Bir yere koyduğu eşyayı bulmakta zorlanır ve çoğu zaman kaybeder.

* Bir konuya odaklanmaya çalışırken çok hızlı bir şekilde dikkati dağılır.

* Rutininde olan işlerini aksatır ve unutur.

Ve tüm bu belirtilere sebep olacak birincil bir hastalık yoksa, mutlaka bir psikiyatra başvurmanızı ve destek almanızı öneririm.

Graphic: Tammy Swift / The Forum

Gülşah Meral Özgür
Psikiyatrist, Psikoterapist